Ochotnictwo to forma niespecjalistycznego wolontariatu, choć ukierunkowanego i wyedukowanego specjalistycznie. Jest to wolontariat szczególny, ponieważ oparty na identyfikacji z osobami wspieranymi mającymi podobne doświadczenie rozpoznania i leczenia raka piersi jak osoba wspierająca. Ochotniczka jest osobą w pełni zrehabilitowaną psychicznie i fizycznie po leczeniu raka piersi (nie krócej niż dwa lata po zakończeniu leczenia), która chce poświęcić swój czas osobom w trakcie i po zakończeniu terapii onkologicznej. Wolontariuszka, realizuje ideę wzajemnego wsparcia psychicznego - charakterystycznego dla grupy samopomocy jaką są Amazonki - dzięki udzielaniu wartościowych informacji mających ułatwić odnalezienie się w nowej, często kryzysowej sytuacji diagnozy i leczenia raka piersi, ale przede wszystkim dzięki słuchaniu niepowtarzalnej i niezaprzeczalnie prawdziwej historii pacjenta oraz wspomaganiu go swą przywróconą siłą, chęcią i wolą życia.

Głównym zadaniem podejmowanym przez Ochotniczki są wizyty w szpitalach, w których są leczone osoby mające rozpoznanie raka piersi. Podczas tych spotkań wolontariuszki rozmawiają z pacjentami oraz rozdają informatory z podstawowymi informacjami niezbędnymi na początku drogi, którym jest diagnoza raka piersi.

 

Zadaniami realizowanymi również przez Ochotniczki są: prowadzenie telefonu zaufania oraz godzin konsultacji indywidualnych w klubie dla niezrzeszonych Amazonek i ich bliskich oraz uczestniczenie w społecznych akcjach profilaktycznych skierowanych nie tylko do osób dorosłych, ale i do młodzieży.

Amazonki to grupa osób wspierających się wzajemnie w kryzysie choroby, ale również w życiu codziennym naznaczonym piętnem tego doświadczenia. Ochotniczki to wyjątkowa grupa Amazonek, nie tylko ze względu na nieustanne szkolenie i korzystanie w swej pracy z pomocy doradców merytorycznych, ale głównie dlatego, że są to osoby, które mimo obciążeń wynikających z tej roli, niosą pomoc niejednokrotnie zagubionym i przelęknionym pacjentom niejako na przekór własnemu doświadczeniu.